Dag 7 deel 2, De Noordkaap

Gisternacht hebben we uiteindelijk een dik uur op het achterdek doorgebracht. Wat in deel 1 echter, door moeheid en ontzag bevangen, door uw verteller dezes u is onthouden, was de sterrenhemel die het decor vormde voor het Noorderlicht. De combinatie van geen kunstlicht, lage temperaturen en vrijwel 0% luchtvochtigheid maakte dat op een ongekend donkere, fluweelzwarte achtergrond de vele tienduizenden sterren als een onbevattelijk en bovenmenselijk sierraad de hemel een majestueuze aanblik gaven, waarvan je alleen maar kan vermoeden hoeveel indruk dit op mensen in lang vervlogen eonen moet hebben gemaakt en de oorsprong van talloze legenden en verhalen zal zijn geweest.
En hoewel ik mezelf wel eens gerekend heb tot mensen met een redelijk rijke fantasie, de verklaring die sommige Inuït geven aan het verschijnsel van het Noorderlicht, komt zelfs uw verteller nogal overvloedig voor. Noorderlicht is in hun ogen een weerspiegeling van de doodgeboren kinderen die in de hemel een soort handbal spelen waarvan het aardse Noorderlicht de schaduw is. Je zou bijna denken dat Plato zijn mosterd niet bij Socrates heeft gehaald...

Hoe dan ook, het belangrijkste doel van onze reis is wat mij betreft volledig bereikt: de afgelopen dagen heb ik vele goede en diepe gesprekken met mijn vader kunnen voeren. In het gewone leven is het zo gemakkelijk je een beetje te verliezen in het doen van wat we doen in het gewone leven. Maar hoe goed het dan voelt om weer echt contact met elkaar te maken, als vader en zoon, als twee mannen uit hetzelfde gezin met een gedeeld verleden, als twee mannen die veldslagen gewonnen en verloren hebben, maar vooral als twee mensen die ongelooflijk veel liefde en respect voor elkaar voelen. De afgelopen dagen heb ik hier geschreven met vooral mijn denkhoofd: de grappige observaties, de avonturen en de leuke anekdotes.
Maar soms moeten ook gewoon man en paard genoemd worden. In de aanloop naar onze reis naar Noorwegen kreeg ik het al van velen te horen, enkelen daarvan bevinden zich onder degenen die met mijn verhaal meelezen deze dagen, over hoe belangrijk het is om met de tijd die ons gegeven is, de dingen te doen die werkelijk van een blijvende waarde zijn. En het voelt zo goed om dit te doen. Het werkelijke doel van deze reis was natuurlijk niet de cruise naar Noorwegen of de jacht op het Noorderlicht. Het werkelijke doel van deze reis was dat een vader en zijn zoon samen een bijzondere tijd met elkaar doorbrachten.

En dat voelt zo goed.